Monday, January 4, 2016

आशा

उध्वस्त एका माळरानी
इवलेसे बीज एकले
वसंताची वाट पाहे
मिटुनी डोळे आपले

बीज हळूच बोलले
जरी मोठा तो उत्पात
आस सोडू नये रे
येणार नक्की पहाट

नाजूक जरी मुळे माझी
शोधीत जाती जीवना
आणि तो सुर्यदेवही
धाडीतो किरणे कानना

हलकेच उघडी पापणी
हिरवीच छोटी पालवी
जणू चाखण्या चव जीवनी
ती हात आपुले लांबवी

वाढीत जाये दरदिशी
ती वेल साजरी सुंदर
मग फुलही धरले तिला
हे सृष्टीचक्र निरंतर

अनेक झाडे वेल वाढले
सृष्टी आली मदतीला
उध्वस्त त्या माळरानाला
जणू हिरवाईचा लेप दिला

पहा सृजनाची बीजे रुजली
आणि कवाडे नवी उघडली
नवीन निर्मितीची बीजे
जणू अस्ताच्या उदरी दडली...



4 comments:

  1. Khup chhaan ... pratyek astamadhe uday dadalela asato he khup chhaanpane udhrut kelas ...

    ReplyDelete
  2. Khup chhaan ... pratyek astamadhe uday dadalela asato he khup chhaanpane udhrut kelas ...

    ReplyDelete